Emojis beşek domdar a ragihandinê ya li ser torên civakî û sepanên mesajên tavilê ne. Bikaranîna wan, her çend ew ne asayî ye jî, çavkaniyek bingehîn e ku meriv hev baştir fam bike, bi rengek nefermî û afirîner ve têkildar bibe, û çima na, dem bi dem pêşniyar dike.Her emoji yek an çend ravekirin, yek an jî çend wate hene. Bo nimûne, li vir ew hatine rêzkirin û ravekirin pir zelal, heke hûn wateya emojis -ku ya herî gelemperî- nizanin, lê qet neêşe ku meriv zanibe yên herî populer çawa têne bikar anîn, nemaze heke hûn ne ew qas hez dikin ku wan di her pencereya danûstendinê ya vekirî de bikar bînin.
Wateya wêjeyî û wateya kontekstî
Wek tê pêşbînîkirin, her emoji dikare gelek wateyên xwe hebin, û ew ê her gav girêdayî ye ka ew çawa têne bikar anîn, li ku têne bikar anîn û rasterast ew emojî çi ye.
Ji ber ku ew hemî wateyek wêjeyî heye. Yanî ew çi ne; mîna rûçikê bişirîn, ku eşkere tê vê wateyê ku kesek kêfxweş e, an rûyê xemgîn, ku di eslê xwe de berevajî nîşan dide.
Lê ji xeynî wê, wateyek konteksî jî heye, ku awayê asayî yê karanîna emoticonan e; ev e ku gava emoji bi hevokek, paragrafek bêkêmasî, bersivek e. Bi bersivê ve girêdayî, emoji dê ji çarçoweya wê çêtir fam bike. Ji ber vê yekê erê bi emojîyek bişirîn re dê ji erêya bi emojîyek gemar çêtir were girtin. Li wir emojî bixwe tiştekî nabêje, belkî kontekstûalîze dike a "Belê kêfxweş e" an jî “Bê dilxwazî erê”.
wateyên veşartî
Piştre celebên din ên emojis hene. Di heman demê de li dûrek bişkojkê, lê ji bo îfadekirina wate an mebestên veşartî tê bikar anîn. Pir, bê guman, bi têgînên cinsî.
Emojiyên wekî birîk an hirmik dikevin wir, ku bi rêkûpêk behsa beşên samîmî yên nêr û mê dikin. Emojiya otêlê jî dikeve wir -ji ber ku otêl e, ne nexweşxane ye. Emoji qutiya posteyê -alûzek zelal a ji sexting-, di nav de gelek kesên din ên ku nabêjin ew bi rastî çi ne, lê wateyên wan ên veşartî hene.
Girîngiya zanîna wateya emojis
Di vê xalê de, guncan e ku meriv bipirse çima divê girîng be ku em wateyên emojis zanibin, û bersiv dikarin pir cihêreng bin, lê di her rewşê de erêker û rastdar bin.
- Niha tê de: Mirovên "modern" bi emojîyan pir diaxivin. Pir xeber didin, pir dibêjin, bê gotin jî. Ji ber vê yekê, zanîna ku wateya wan çi ye û ew çawa têne bikar anîn, di pratîkê de wekî zanîna zimanek ku mirovên nûjen diaxivin heman e.
- Zû fêm kirin: Divê tiştek ji wergirtina emojîyek pêşniyarî û nekaribûna şîretê nerehettir be. Hin kes firsendê winda dikin -ne tenê yên romantîk- ji ber ku ew wateya emojîyan nizanin û fêm nakin ku kesê din mebesta çi ye, an jî axaftin vediguhere nîqaşê ji ber ku ew nizanin ka meriv çawa têdigihîje çi. emojî di hevokekê de dikirin, şaş şîrove dikirin.
Bi naverokan re bilîzin: Gotinek birîndar an rexne dibe ku ji alîyê din ve bêtir were pejirandin heke bi emojîyek bişirîn re were, ew dibêjin. Emojiyên pêşniyarî an yên ku rasterast li aliyek an aliyek din têne bicîh kirin jî ji bo naveroka her tiştê ku hatî nivîsandin pir xweş in. Di şêwazek danûstendinê de -nivîskî, di sohbetan de- ku yekserbûn û nebûna kontekstê serdest e, ji ber ku kes guhên laşê yên din nabîne. Emojis çavkaniyek derbasdar e ku vê kêmasiyê kêm bike.
xweş be: tiştek zêde nabêje hişyariya boomer nizanin emojis çawa bikar bînin. An jî, nizanin meriv emojiyan çawa diguhezîne û yên ku di guhertoyên yekem ên WhatsApp-ê de bi xwerû hatine bikar anîn. Naskirina wateya emojis û çawaniya karanîna wan -an jî tevîhevkirina wan ji bo afirandina wateyek nû- dikare di awayê xweş a danûstendinê de pêşengiyek saz bike.