Hat kifş kirin ku, bi rastî, navenda wê ya giraniyê di rojê de namîne.
Dêwê pergala rojê ya me ji hêla keştiya fezayê ve, tê dîtin Lêpirsîna Juno, ku di 2011 de ji hêla BEROŞ. Di 2016 de, vê lêpirsînê vê dawiyê gerstêrka gazê derbas kir û karibû hin wêneyan bikişîne. Erka lêpirsînê ew bû ku bi alîkariya pêlên magnetîsî, pêlên radyoyê û qada gravîtasyonê ya gerstêrkê, hundurê razdar ê gerstêrkê lêkolîn bike.
Dema ku lêpirsînê karî wêneyan bikişîne, lêkolîner matmayî mabûn ku gerstêrk çiqas bêhemdî mezin bû. Wêneyan daneyên hewce ji bo diyarkirina wê dan Jupiter ew qas mezin bû ku ne mumkun bû ku roya me zivirî.
Ew fêr dibin ku Jupiter li dora Rojê naşive.
Gava ku cismek piçûk li dora xwe digerin, cismek ku di fezayê de ew qas mezin e, ne hewce ye ku ew bi rengek bêkêmasî dorpêçî li dora cismê mezintir bigere. Di şûna wê de, her du tişt di navendek gravîtasyonê de li dora hev digerin, ango gerstêrka Jupiter li dora rojê nagere.
Navenda gravîtasyonê ya ku di navbera roj û dêwê gazê de heye, li cihekî fezayê ku ji rûyê stêrkê wêdetir e rûniştiye. Gerstêrka JupiterLi gorî NASA, mezinahiyek wê ya mezin heye, ku navenda xwe li% 7 ê tîrêjê stêrka gewre cîwar dike.
Ev heman qanûn dema ku, wek mînak, ya Qereqola Qada Navneteweyî li dora Erdê digerin. Erd û stasyon bihevra li dora navenda gravîtasyona xwe digerin, lê ew navenda gravîtasyonê ew qas nêzikî navenda Erdê ye ku di nihêrîna pêşîn de peydakirina wê dijwar e. Ev dihêle qereqol li dora gerstêrkê xelekek bêkêmasî xêz bike.
Jupiter Bi qasî 143.000 kîlometre fireh e û pispor dibêjin ew qasî mezin e ku dikare ne tenê gerstêrka me, lê hemû ya mayî ya pergala rojê jî daqurtîne.